Στο El Grecos Concert of Angels. Αυτός ο περίεργος αλλά «μοντέρνος» πίνακας είναι το ουράνιο τμήμα ενός «Ευαγγελισμού», σήμερα στις συλλογές μιας τράπεζας της Μαδρίτης. Η συναυλία των αγγέλων στο πάνω μέρος είναι στην Αθήνα, στο Εθνικό Μουσείο. Είναι ένα από τα τελευταία έργα που ζωγράφισε ο Γκρέκο λίγο πριν πεθάνει στο Τολέδο το 1614. Αφημένος ημιτελής, ο πίνακας μας διδάσκει πολλά για την τεχνική του καλλιτέχνη. Παρατηρεί κανείς ότι αυτοί οι άγγελοι δεν έχουν φτερά. Είναι μέλη μιας ουράνιας ορχήστρας, που παίζει μουσικά όργανα εποχής, του είδους που πρέπει να έχει δει ο καλλιτέχνης ενώ ζούσε στη Βενετία. Τα όργανα είναι σπινέτ (πρόδρομος του πιάνου), άρπα, φλάουτο και βιόλα ντα γκάμπα. Ο δεύτερος άγγελος κρατά την παρτιτούρα και σκηνοθετεί καθώς και τραγουδάει. Σημειώστε την ακρίβεια στην αποτύπωση των χειρονομιών των μουσικών. Οι φιγούρες έχουν αποτυπωθεί με γρήγορο πινέλο και τα ρούχα των αγγέλων ταλαντεύονται με κίνηση, σαν να στροβιλίζονται γλώσσες της φωτιάς. Σημειώστε επίσης την ιριδίζουσα παλέτα που χρησιμοποιεί ο ζωγράφος: το πορτοκαλί σε κόκκινο και πράσινο, το χρυσό σε μπλε. Αλλάζοντας ακόμη και καθώς το φως πέφτει πάνω τους, τέτοια χρώματα ονομάζονταν metanthounta από τους αρχαίους Έλληνες. Ο πίνακας είναι ζωντανός με την εσωτερική ζωή. Η συναυλία μπορεί να θεωρηθεί ως πρόδρομος του εξπρεσιονισμού.

​

Στην εκδοχή μου, τα πρόσωπα έχουν αλλάξει προφανώς και αναφέρονται από τα μέλη της ελληνικής οικογένειας. Όπως ένας ζωγράφος γνωρίζει ότι στη ζωγραφική προσώπων εκείνων που γνωρίζετε ή έχετε αναθέσει σε έργα πορτραίτου πρέπει να υπάρχει μια πειθαρχία στη δημιουργία μιας ομοιότητας και η επιθυμία για προσωπική έκφραση ή ακόμη και υπερβολή πρέπει να χειριστεί ή να εκτελεστεί προσεκτικά, αν χρειαστεί. Έχω κάνει μικρά βήματα σε αυτό στα πρόσωπα. Ο ανώνυμος άγγελος στο κέντρο είναι ένα παράδειγμα που δεν ενδιαφέρεται για αυτούς τους περιορισμούς. Τα μέλη της οικογένειας είναι, η γυναίκα μου στα δεξιά ντυμένη στα μπλε με το τσέλο, η δύο κουνιάδα μου στα αριστερά και η πεθερά μου που παίζει άρπα. Η άρπα των μαλλιών είναι μία από τις προσθήκες και αλλαγές πολλών στη δουλειά μου. Περισσότερα μπορούν να βρεθούν με πιο προσεκτική εξέταση. Στη παραπάνω σύγκριση φωτογραφιών μπορεί να σημειωθεί ότι διαφέρουν μεταξύ τους σε θερμοκρασία ή / και χρώμα. Είναι ψηφιακές αναπαραγωγές φωτογραφιών για το αυθεντικό έργο και πολλές μεταβλητές παίζουν ρόλο με την παρουσίαση αυτής της μορφής. Οι δύο πίνακες στη ζωή είναι κάπως ίδιοι. Τους έχω δει και τους δύο και τους βλέπω. Η συναυλία συνεχίζεται.

​

Κιθ Μπρούκσαϊντ